Το διαστημόπλοιο της ΕSA Rosetta έστειλε μοναδικές εικόνες από τον αστεροειδή Lutetia, ένα πρωτόλειο ουράνιο σώμα, απομεινάρι της εποχής που δημιουργήθηκαν οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Περνώντας κοντά από τον αστεροειδή, το διαστημόπλοιο Rosetta συγκέντρωσε στοιχεία αρκετά για να επιβεβαίωσουν την προσπάθεια του να αποκτήσει μία μεταλλική καρδιά.
Στις 10 Ιουλίου 2010, το διαστημόπλοιο Rosetta, το οποίο κινούταν με ταχύτητα 54,000 km/hr, πέρασε σε απόσταση μικρότερη των 3,170 km από τον αστεροειδή Lutetia. Μέχρι την ημέρα εκείνη, ο αστεροειδής μήκους 130 km ήταν ο μεγαλύτερος που είχε συναντήσει το διαστημόπλοιο. Από τότε, οι επιστήμονες μελετούν τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί στη διάρκεια της συνάντησης τους.
Στο ταξίδι του μέχρι σήμερα, το διαστημόπλοιο Rosetta έχει συναντήσει πληθώρα αντικειμένων, τα οποία ήταν θραύσματα μεγαλύτερων ουράνιων σωμάτων. Ωστόσο, τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τη συνάντηση του με τον αστεροειδή Lutetia οδήγησαν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα μικρόκοσμο που έχει ρίζες του βαθιά μέσα στην ιστοριά του ηλιακού συστήματος.
Τμήματα της επιφάνειας του αστεροειδή Lutetia που απεικονίζονται στις εικόνες που συγκέντρωσε η κάμερα OSIRIS εκτιμάται πως είναι 3,6 δισεκατομμυρίων χρόνων. 'Αλλα τμήματά του είναι σχετικά μικρής ηλικίας για τα αστρονομικά δεδομένα, 50 - 80 εκατομμυρίων χρόνων.
Οι αστρονόμοι για να εκτιμήσουν την ηλικία πλανητών, φεγγαριών και αστεροειδών χρησιμοποιούν σαν μέτρο τον αριθμό των κρατήρων που υπάρχουν στην επιφάνειά τους. Κάθε κοίλωμα της επιφάνειας τους έχει σχηματιστεί από την πρόσκρουση κάποιου μικρού ή μεγαλύτερου αντικειμένου.
Όσο παλαιότερη είναι η επιφάνεια, τόσο περισσότερα είναι τα σημάδια από τις προσκρούσεις που έχει δεχθεί. Με τον τρόπο αυτό, οι αστρονόμοι χαρακτήρισαν τμήματα του αστεροειδή Lutetia που είναι γεμάτα από κρατήρες σαν μεγαλύτερης ηλικίας. Από την άλλη, στα μικρότερης ηλικίας τμήματα της επιφάνειας του διακρίνονται τα ίχνη κατολισθήσεων, οι οποίες προκλήθηκαν από τις δονήσεις διαδοχικών προσκρούσεων σε γειτονικές περιοχές.
Τα απομεινάρια από τις προσκρούσεις πληθώρας αντικειμένων στην επιφάνει του αστεροειδή Lutetia διασκορπίστηκαν σχηματίζοντας ένα στρώμα από θρυμματισμένους βράχους με πάχος 1 km.
Σε όλη την επιφάνεια του αστεροειδή Lutetia διακρίνονται ακόμα βραχώδη όγκοι, κάποιοι από τους οποίους έχουν μήκος 300 μέχρι 400 m, δηλαδή είναι περίπου μισοί σε μέγεθος από τον Ayers Rock στην Aυστραλία.
Το μέγεθος κάποιων συγκρούσεων θα πρέπει να ήταν τόσο μεγάλο που ολόκληρα κομμάτια να αποκολλήθηκαν, σμιλεύοντας μέσα στο πέρασμα του χρόνου τον ιδιαίτερα κακοποιημένο αστεροειδή Lutetia που αντικρίζουμε σήμερα.
«Πιστεύουμε ότι η μορφή του αστεροειδή Lutetia ήταν πολύ διαφορετική όταν πρωτοσχηματίστηκε,» σημείωσε ο Holger Sierks από το Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung στο Lindau της Γερμανίας. «Θα πρέπει να είχε στρογγυλό σχήμα»
Μετρήσεις από διαφορετικές περιοχές που πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια του φασματογράφου VIRTIS, με τον οποίο είναι εξοπλισμένο το διαστημόπλοιο Rosetta, δείχνουν ότι η σύνθεση του αστεροειδή Lutetia είναι ομοιόμορφη.
«Είναι εντυπωσιακό πως ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους φέρει στην επιφάνειά του σημάδια από γεγονότα που συνέβησαν σε τόσο διαφορετικές χρονικές περιόδους, ενώ δεν παρατηρείται καμία αλλαγή στη σύνθεση της επιφάνειάς του», πρόσθεσε ο Fabrizio Capaccioni, από το INAF στη Ρώμη της Ιταλίας.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή του μυστηρίου.
Στις 10 Ιουλίου 2010, το διαστημόπλοιο Rosetta, το οποίο κινούταν με ταχύτητα 54,000 km/hr, πέρασε σε απόσταση μικρότερη των 3,170 km από τον αστεροειδή Lutetia. Μέχρι την ημέρα εκείνη, ο αστεροειδής μήκους 130 km ήταν ο μεγαλύτερος που είχε συναντήσει το διαστημόπλοιο. Από τότε, οι επιστήμονες μελετούν τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί στη διάρκεια της συνάντησης τους.
Στο ταξίδι του μέχρι σήμερα, το διαστημόπλοιο Rosetta έχει συναντήσει πληθώρα αντικειμένων, τα οποία ήταν θραύσματα μεγαλύτερων ουράνιων σωμάτων. Ωστόσο, τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τη συνάντηση του με τον αστεροειδή Lutetia οδήγησαν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα μικρόκοσμο που έχει ρίζες του βαθιά μέσα στην ιστοριά του ηλιακού συστήματος.
Τμήματα της επιφάνειας του αστεροειδή Lutetia που απεικονίζονται στις εικόνες που συγκέντρωσε η κάμερα OSIRIS εκτιμάται πως είναι 3,6 δισεκατομμυρίων χρόνων. 'Αλλα τμήματά του είναι σχετικά μικρής ηλικίας για τα αστρονομικά δεδομένα, 50 - 80 εκατομμυρίων χρόνων.Οι αστρονόμοι για να εκτιμήσουν την ηλικία πλανητών, φεγγαριών και αστεροειδών χρησιμοποιούν σαν μέτρο τον αριθμό των κρατήρων που υπάρχουν στην επιφάνειά τους. Κάθε κοίλωμα της επιφάνειας τους έχει σχηματιστεί από την πρόσκρουση κάποιου μικρού ή μεγαλύτερου αντικειμένου.
Όσο παλαιότερη είναι η επιφάνεια, τόσο περισσότερα είναι τα σημάδια από τις προσκρούσεις που έχει δεχθεί. Με τον τρόπο αυτό, οι αστρονόμοι χαρακτήρισαν τμήματα του αστεροειδή Lutetia που είναι γεμάτα από κρατήρες σαν μεγαλύτερης ηλικίας. Από την άλλη, στα μικρότερης ηλικίας τμήματα της επιφάνειας του διακρίνονται τα ίχνη κατολισθήσεων, οι οποίες προκλήθηκαν από τις δονήσεις διαδοχικών προσκρούσεων σε γειτονικές περιοχές.
Τα απομεινάρια από τις προσκρούσεις πληθώρας αντικειμένων στην επιφάνει του αστεροειδή Lutetia διασκορπίστηκαν σχηματίζοντας ένα στρώμα από θρυμματισμένους βράχους με πάχος 1 km.
Σε όλη την επιφάνεια του αστεροειδή Lutetia διακρίνονται ακόμα βραχώδη όγκοι, κάποιοι από τους οποίους έχουν μήκος 300 μέχρι 400 m, δηλαδή είναι περίπου μισοί σε μέγεθος από τον Ayers Rock στην Aυστραλία.Το μέγεθος κάποιων συγκρούσεων θα πρέπει να ήταν τόσο μεγάλο που ολόκληρα κομμάτια να αποκολλήθηκαν, σμιλεύοντας μέσα στο πέρασμα του χρόνου τον ιδιαίτερα κακοποιημένο αστεροειδή Lutetia που αντικρίζουμε σήμερα.
«Πιστεύουμε ότι η μορφή του αστεροειδή Lutetia ήταν πολύ διαφορετική όταν πρωτοσχηματίστηκε,» σημείωσε ο Holger Sierks από το Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung στο Lindau της Γερμανίας. «Θα πρέπει να είχε στρογγυλό σχήμα»
Μετρήσεις από διαφορετικές περιοχές που πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια του φασματογράφου VIRTIS, με τον οποίο είναι εξοπλισμένο το διαστημόπλοιο Rosetta, δείχνουν ότι η σύνθεση του αστεροειδή Lutetia είναι ομοιόμορφη.
«Είναι εντυπωσιακό πως ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους φέρει στην επιφάνειά του σημάδια από γεγονότα που συνέβησαν σε τόσο διαφορετικές χρονικές περιόδους, ενώ δεν παρατηρείται καμία αλλαγή στη σύνθεση της επιφάνειάς του», πρόσθεσε ο Fabrizio Capaccioni, από το INAF στη Ρώμη της Ιταλίας.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή του μυστηρίου.
Πηγη: http://www.esa.int
www.ofa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου