
Η περιοχή αστρογένεσης 30 Doradus είναι η λαμπρότερη στην γειτονιά του Γαλαξία μας και φιλοξενεί μερικά από τα μεγαλύτερα άστρα που έχουν παρατηρηθεί ποτέ. Βρίσκεται σε απόσταση 170.000 ετών φωτός, στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ενός μικρού γαλαξία, δορυφόρου του δικού μας Γαλαξία. Καμιά περιοχή στον δικό μας Γαλαξία δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο παραγωγική όσο η 30 Doradus.
Η εικόνα δημοσιεύεται για την επέτειο των 22 χρόνων του Hubble και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μωσαϊκά που δημιουργήθηκε από φωτογραφίες του Hubble από τις κάμερες Wide Field Camera 3 και Advanced Camera for Surveys σε συνδυασμό με παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου 2,2 μέτρων MPG του ESO, το οποίο ανιχνεύει περιοχές με ιονισμένο υδρογόνο και οξυγόνο.
Η συνολική μάζα των άστρων είναι εκατομμύρια φορές αυτή του Ήλιου στην εικόνα που καταλαμβάνει μια περιοχή 650 ετών φωτός στην οποία περιέχονται μερικά από τα πιο πληθωρικά άστρα, ένα από τα πιο γρήγορα περιστρεφόμενα άστρα και το μεγαλύτερο σε μάζα και ταχύτητα αστέρι-φυγάς.

Η εικόνα αποκαλύπτει τα στάδια της αστρογένεσης, περιλαμβάνοντας άστρα από εμβρυακή ηλικία που βρίσκονται σε σκοτεινά κουκούλια σκόνης μέχρι άστρα που πεθαίνουν νεαρά σε εκρήξεις σουπερνόβα. Η περιοχή 30 Doradus είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής άστρων που λειτουργεί σε τρελούς ρυθμούς για εκατομμύρια χρόνια. Η εικόνα περιλαμβάνει αστρικά σμήνη ηλικιών από 2 εκατομμύρια έως 25 εκατομμύρια χρόνια.
Το λαμπερό κόσμημα της περιοχής είναι το γιγάντιο αστρικό σμήνος NGC 2070 ηλικίας 2-3 εκατομμυρίων ετών και περιλαμβάνει περίπου 500 χιλιάδες άστρα, με πολλά από αυτά να έχουν τεράστια μάζα. Ο πυκνός πυρήνας του, γνωστός ως RMC 136 περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ογκώδη άστρα στο κοντινό μας Σύμπαν, με μάζα περισσότερη από 100 φορές αυτή του Ήλιου.
Τα ογκώδη αυτά άστρα σχηματίζουν βαθιές κοιλότητες στο υλικό που βρίσκεται γύρω τους μέσω χειμάρρων υπεριώδους ακτινοβολίας η οποία διαλύει το υδρογόνο από τα νέφη από τα οποία γεννήθηκαν αυτά τα άστρα. Η εικόνα αποκαλύπτει ένα φανταστικό τοπίο από στήλες, προεξοχές και κοιλότητες. Εκτός από την διάλυση του νέφους η δραστηριότητα προκαλεί νέα αστρογένεση μέσω της πρόσκρουσης ακτινοβολίας σε πυκνές περιοχές αερίων.
Τα χρώματα προέρχονται από τα θερμά αέρια που κυριαρχούν στην περιοχή. Το κόκκινο σηματοδοτεί το υδρογόνο και το μπλε το οξυγόνο.
ΟΦΑ - spacetelescope.org
www.ofa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου